مجنون یار

آوازه زه زیبا

شهر بلا زه زیبا دوست آوار من است

سنگ مزارم زیبا دوست آوار من است

شهرت لب زیبا ذکر خدا آواز من است

دوست آوار من است خدا آواز من است

شهر مریم تمنا زیبا دوست آواز من است

لب غوغا مِی نابم دوست آواز من است

شهرت شهره شب ذکر خدا آوار من است

دوست آواز من است خدا آوار من است

بنده برهان‎

من بنده ذکر توام

بنده دم ذکر توام

من بنده ژرف توام

بنده دریا ژرف توام

من بنده سزاوار توام

بنده عاصی سزاوار توام

من بنده افسون توام

بنده برهان افسون توام

سوا قلبم

می روم دلبرم ناز کند
محرمم زان کس بی کس داد کند
پرتو ذاتش شاه را گدا کند
مسرور دلش کس را با خدا ستد کند
دنیا به تاج سرش رها کند
محبت اش مولد عشق اش شر به پا کند
کم به من و عشقم نگاه کند
مریم جانش نازی در قلبم سوا کند

صنم به وفا

رسم این جان شب را خطا کند

سحرگاه شِکوه از یار بی وفا کند

مروت نداری شب را وفا کند

شِکوه از جان بی وفا کند

شبنشین شده ام دیوانه گر خطا کند

مروت به جانم وفا را خطا کند

بی تو دنیا مرا به وفا سنا کند

صنم به وفا هم یک بار ستم کند

خرابه منزل کنم ترنم شفا کند

سر به جان از عشقت رها کند

سایه به نظر

تنور حق شمع مسرور می نوازد

شیفتگان ره به کجا می نوازد

محرم اسرار ناز به من نگاه کند

بهر دلم دریا را شکاف کند

سایه به نظر افتاده جانم کجا نگر کنم

نگر به نگارت خوش بود چه کار کنم

مثنوی بوی خوش لحظه ها را می دهد

شفق ماهرخ صبا را به غم می دهد

ترنم نکن بر من که من سپیده دم دارم

شبا به یاد عشقم خاطره ها به غم دارم

رسوا به شهر

مات و مبهوت دل به کجا چنین شتابان

سر در حرم یار دلبر طناز چنین شتابان

هرم نفس مثنی دل است ره به کجا می روی

سوی تنی بی جان الم افتاده به سر شهر می روی

شب تا سحر خونی به لب رسوا به شهر می روی

خم ابرو یار در صفای دل تو رسوا به شهر می روی

ذاکر به حق رحم حرم مصفای جان به کجا می روی

رسم دل و مرحم جان سِحر بلا این ره به کجا می روی